Czy można sadzić rośliny jesienią?

Jesień jest porą, która kojarzy się głównie z pracami porządkowymi w ogrodzie i przygotowywaniem roślin do zimy. To czas grabienia liści, wycinana suchych bądź połamanych gałęzi, przekopywania warzywnika oraz zabezpieczania ulubionych krzewów przed mrozem. Jednak jesienne prace w ogrodzie, nie muszą się ograniczać tylko do porządkowania. Okazuje się, że sadzenie roślin jesienią jest dobrym rozwiązaniem, jeśli chcesz urozmaicić swój ogród.

Sadzenie roślin jesienią – zalety

Do tego, czy sadzić jesienią rośliny, na pewno przekona Cię szereg zalet, jakie ten zabieg za sobą niesie. Jedną z nich jest fakt, że roślina posadzona jesienią nie musi swojej energii poświęcać na wytworzenie liści oraz kwiatostanów. Energia ta jest koncentrowana na wytworzeniu solidnego systemu korzeniowego. Mocno ukorzeniona roślina, wiosną będzie miała lepsze warunki do dalszego rozwoju. Kolejną zaletą sadzenia roślin jesienią jest zwiększona wilgotność gleby oraz powietrza. W warunkach, w których roślina będzie miała dostęp do odpowiedniej ilości wody, ukorzeni się szybciej i łatwiej. Jesienią nie ma także ryzyka wystąpienia upałów, z którymi nowa roślina mogłaby sobie nie poradzić. Nie ulegnie ona poparzeniu słonecznemu oraz nie będzie naraażona na straty dużej ilości wody. To wszystko sprawia, że jesień jest dobrą porą na sadzenie nowych roślin.

Jesienne sadzenie roślin

Być może wiele razy zastanawiałeś się czy sadzić rośliny jesienią. Odpowiedź brzmi: tak. Wszystko zależy jednak od tego, jakie to mają być rośliny, gdyż nie każde gatunki są do tego dostosowane. Wybierając rośliny, które chcesz posadzić w swoim ogrodzie jeszcze przed zimą, zwróć uwagę na ich mrozoodporność. Rośliny, które są odporne na mróz, możesz posadzić bez obaw. Są to między innymi drzewa iglaste, np. tuje bądź cyprysiki, niektóre drzewka owocowe, ozdobne krzewy lub rośliny cebulowe. Pamiętaj jednak, że decydując się na rośliny szczepione, należy zabezpieczyć przed mrozem miejsce szczepienia. Również niektóre warzywa, możesz śmiało posadzić w warzywniaku, żeby już wczesną wiosną cieszyć się smakiem pysznego szczypiorku, cebuli lub szpinaku. Sadzenie roślin jesienią, ma wiele zalet. Dzięki temu zabiegowi, ogród na wiosnę będzie jeszcze piękniejszy, gdyż rośliny posadzone przed zimą, zaczną wegetację już solidnie ukorzenione, a całą swą energię wykorzystają do pięknego kwitnienia. Wsadzone, przed zimą, do gruntu kwiaty cebulowe, będą stanowiły pierwsze oznaki nadchodzącej wiosny. Więc jeśli do tej pory miałeś jakiekolwiek wątpliwości, nie czekaj dłużej. Działaj!

Ogród, który przynosił nam tak wiele radości w letnie dni, i w który na wiosnę włożyliśmy wiele pracy, wymaga odpowiedniego przygotowania do zimy. W odpowiedni sposób trzeba zadbać o poszczególne gatunki roślin. Dlatego zanim na dobre znikniesz ze zmrożonego ogrodu sprawdź jak zabezpieczyć rośliny na zimę.

Ochronie wymagają przede wszystkim rośliny młode, gatunki pochodzące z cieplejszych krajów, niedawno zasadzone czy po prostu wrażliwe odmiany. Ważny jest czas, w którym zaczniemy je okrywać. Nie można tego zrobić zbyt wcześnie, ponieważ przy wyższej temperaturze mogą ponownie wejść w wegetację, a to je tylko osłabi. Dlatego rośliny należy zabezpieczyć dopiero wówczas, gdy od kilku dni utrzymuje się temperatura do minus pięciu stopni Celsjusza.

Czym zabezpieczyć rośliny przed mrozem?

Potrzebne są do tego oddychające i przepuszczające wodę materiały. Nie należy stosować zatem folii, która może sprawić, że rośliny zachorują, przegrzeją się lub nawet zaczną gnić. Do ochrony warto zatem zastosować na przykład: agrowłókninę, słomę, siatkę cieniującą, jutę, stroisz, suche liście czy korę sosnową.

Naturalne sposoby zabezpieczające rośliny na zimę?

Jeśli masz w ogrodzie suche liście i patyki – wykorzystaj je. Nadadzą się do ochrony korzeni, ale również miejsc, w których wcześniej zasadzone były cebulki, kłącza i bulwy wrażliwe na zimno. Należy jednak pamiętać, żeby nie okrywać nimi roślin zimozielonych. Niskie krzewy natomiast można osłonić stroiszem, czyli iglastymi gałązkami, na przykład świerkowymi. Ten naturalny materiał wspaniale osłoni rośliny przed wiatrem, ciężarem śniegu czy nawet przed słońcem. Jeśli na działce mamy owocowe drzewka, można osłonić je słomą ustawioną w pionie, czyli tzw. chochołem. Do tego nada się również wiklinowa mata. Przy niektórych gatunkach krzewów można usypywać również kopczyki z ziemi i kompostu. Jutą natomiast okrywamy krzewy i nieduże drzewa.

Jak wykorzystać agrowłókninę?

Materiał ten jest tani, twardy, trwały i wielorazowy, dlatego tak chętnie wykorzystywany przy zabezpieczaniu roślin na zimę. Można go mocować na różne sposoby. Wysokie krzewy należy przewiązać sznurkiem, a przy ich podstawie usypać kopczyk pokryty liśćmi lub korą. W ten sposób zabezpieczamy korzenie. Dopiero wtedy owijamy roślinę agrowłókniną i również delikatnie przewiązujemy sznurkiem, aby materiał nie poluzował się. Materiał ten doskonale nada się do nakładania go na zbudowane wcześniej stelaże. W ten sposób ochronimy średniej wysokości nasadzenia. W przypadku warzywniaków i niskich roślin przykrywamy je agrowłókniną, którą po bokach przybijamy kołkami, a na środku, na krzyż przewiązujemy sznurem, aby materiał nie latał na wietrze.

W ten sposób rośliny zabezpieczone na zimę świetnie poradzą sobie w chłodzie i będą cieszyć nasze oczy wiosną. Należy tylko pamiętać, aby osłony zdjąć, kiedy tylko zrobi się ciepło.

Każda instalacja – od gazowej począwszy, poprzez wodociągową i kanalizacyjną, na ciepłowniczej kończąc – musi charakteryzować się doskonałą szczelnością, by mogła sprawnie i bezpiecznie funkcjonować. W celu uszczelniania rur czy gwintów wykorzystuje się wiele sprawdzonych metod, a do najpopularniejszych należą taśmy teflonowe i pakuły.

Pakuły i taśma teflonowa – różnice

Pakuły lniane lub konopne to nic innego jak zbitka krótkich włókien o długości około 30 cm. Sprawdzają się w uszczelnianiu instalacji już od dziesięcioleci (korzystali z nich nie tylko dziadkowie, ale może nawet pradziadkowie!), co działa na ich korzyść oraz pokazuje niezawodność, docenienie przez wiele pokoleń. Znaleźć je można w praktycznie każdym sklepie z elementami hydraulicznymi i instalacyjnymi, np. Hurtowni Cetel. Postęp techniczny i nowoczesność wprowadziły nowe rozwiązania, np. taśmy z tworzyw syntetycznych lub teflonu. Uważa się, że taśmy teflonowe sprawdzą się znacznie lepiej niż pakuły przy uszczelnianiu rur o bardzo wysokiej temperaturze, zatem przy instalacjach gazowych czy ciepłowniczych.

Pakuły czy taśmy teflonowe – co wybrać?

Nasz wybór zależy od tego, jaką powierzchnię zamierzamy uszczelnić. Czy rury gazowe, czy np. wodociągowe, współpracujące z armaturą wodną? Jeżeli rury napotykają się z przepływem cieczy o bardzo wysokiej temperaturze lub ciśnieniu, pakuły nie spełnią swojego zadania z powodu obecności naturalnych włókien. Wtedy na ratunek rusza taśma teflonowa, która posiada znacznie większą odporność ciśnieniową i termiczną. Aby uniknąć tragicznych konsekwencji i awarii, warto wpierw zapoznać się ze specjalistycznymi tekstami dotyczącymi tematu: Pakuły czy teflon – dwa sposoby na uszczelnianie rur i gwintów. Należy jeszcze pamiętać, że pakuły współpracują ze specjalnymi pastami uszczelniającymi, które umożliwiają doskonałe zasklepienie z powierzchnią rury lub gwintu. Proces uszczelniania wymaga również końcowego sprawdzenia efektu i przetestowania, by uniknąć ewentualnych usterek w przyszłości.

Ciężko jest zatem odpowiedzieć na pytanie: co jest lepsze – pakuły czy taśma teflonowa? Najważniejszym warunkiem jest przeznaczenie tych uszczelniaczy: czy będą współpracować z instalacjami o wysokich temperaturach, czy raczej będą stykać się z niskimi temperaturami.

Zagrożenia chemiczne nie ograniczają się do przemysłu chemicznego. Wiele osób w różnych sektorach ma do czynienia z zagrożeniami związanymi z chemikaliami podczas obsługi mniej agresywnych produktów, takich jak oleje, kwasy, rozpuszczalniki itp. Większości obrażeń rąk, ekspozycji i chorób skóry można łatwo zapobiec, nosząc rękawiczki ochronne. Niestety, czasami nie są one używane, ponieważ pracownik może czuć, że oprócz przeszkadzania w ryzyku, również przeszkadzają w wykonywaniu pracy. Dlatego ważne jest, aby wybrać rękawice odpowiadające obu potrzebom: zręczności i ochrony osobistej. Na rynku istnieje wiele typów rękawic ochronnych, jednym z nich są rękawiczki nitrylowe, ale czy zapewniają one odpowiednią ochronę przed substancjami chemicznymi?

Rękawiczki nitrylowe

Nitryl jest kopolimerem butadienu i akrylo-nitrylu. Nitryl stosowany w rękawicach ma stosunkowo wysoką zawartość akrylu, co czyni go materiałem niezwykle odpornym na oleje ropopochodne i paliwa węglowodorowe. Akrylonitryl jest wytwarzany objętościowo w procesie zwanym amoksydacją, który wykorzystuje utlenianie propylenu w obecności amoniaku i katalizatora – katalizator może zmieniać właściwości produktu końcowego.
Nitryl zapewnia doskonałą odporność na ścieranie i przebicie. Nie zawiera żadnych białek i ma bardzo niską zawartość akceleratora, dlatego jest bardzo dobrze tolerowany przez użytkowników, szczególnie do długotrwałego noszenia. Z drugiej strony nitryl jest naturalnie sztywnym elastomerem. Grube rękawice nitrylowe mogą ograniczać zręczność.
Rękawiczki nitrylowe nie są zalecane w zimnych środowiskach (od -40 ° C), ponieważ te temperatury powodują usztywnienie nitrylu, co utrudnia użytkowanie rękawicy. Należy pamiętać, że nitryl nie jest zalecany do długotrwałego kontaktu z ketonami, kwasami silnie utleniającymi, estrami lub aldehydami.
Związki nitrylowe były kiedyś określane jako „kauczuk syntetyczny”, ale tej terminologii unika się obecnie w przemyśle, ponieważ termin „syntetyczny” jest teraz używany w odniesieniu do winylu lub PCV.

Wybór materiału rękawiczek

Ponieważ różne materiały rękawic są odporne na różne substancje chemiczne, żadna rękawica nie nadaje się do wszystkich ekspozycji chemicznych. Rękawica dobrze dopasowana do jednego zastosowania może nie być odpowiednia dla innego. Najlepiej jest oprzeć wybór materiału rękawic na przewodniku odporności chemicznej producenta.
Cienkie, jednorazowe rękawice nitrylowe są najczęstszymi rękawicami używanymi podczas obchodzenia się z chemikaliami w laboratoriach; ważne jest jednak, aby pamiętać, że cienka kauczuk nitrylowy zapewnia jedynie ograniczoną ochronę chemiczną. Rękawice te są przeznaczone wyłącznie do użytku jako fizyczna bariera przed krótkim kontaktem z chemikaliami i należy je usunąć i wyrzucić natychmiast po zanieczyszczeniu.

Materiały rękawic są oceniane na podstawie trzech kryteriów przy ekspozycji na chemikalia:

1. Czas przebicia: czas potrzebny na wykrycie substancji wewnątrz rękawicy, gdy na zewnątrz jest narażony na działanie substancji chemicznej. Rękawica podtrzymująca przez ponad osiem godzin jest uważana za doskonałą.
2. Degradacja: odnosi się do fizycznych zmian w materiale, takich jak pęcznienie, pękanie, zmiękczanie lub kurczenie się, które występują, gdy wchodzi w kontakt z substancją chemiczną. Rękawica może wykazywać przebicie chemiczne, nawet jeśli nie wykazuje oznak degradacji .
3. Szybkość przenikania: jest to szybkość, z jaką substancja przechodzi przez materiał rękawicy. Tempo to obejmuje absorpcję na powierzchni, dyfuzję przez materiał i desorpcję na powierzchni wewnętrznej.

Ważne jest, aby pamiętać, że dane z badań laboratoryjnych nie uwzględniają wpływu ruchu ręki i temperatury ciała. Rzeczywista ochrona będzie mniejsza dla rękawicy, która jest noszona i obciążona podczas użytkowania.

PAMIĘTAJ!

Nawet najlepsze rękawiczki odporna na chemikalia ulegnie zniszczeniu po wielokrotnym narażeniu chemicznym. Przed każdym użyciem rękawice należy sprawdzić pod kątem oznak degradacji chemicznej, takich jak pęcznienie, pękanie, kurczenie się lub odbarwianie materiału. Jeśli wada zostanie wykryta, oznacza to, że materiał rękawicy został fizycznie zmieniony w wyniku kontaktu chemicznego i może już nie zapewniać ochrony chemicznej. Również podczas przeglądu rękawiczek poszukaj śladów dziur lub przebić i usuń rękawice, jeśli takie są.

Do niedawna szklarnie i tunele foliowe były zarezerwowane przede wszystkim dla firm, które stawiały je na sporych połaciach ziemi. Obecnie nawet w przydomowym ogrodzie można postawić miniszklarnię czy ciekawy i nieduży tunel foliowy. Nie ma problemu, by w zaciszu własnego ogrodu wypielęgnować piękne ogórki czy pomidory, które są niebywale delikatne w uprawie.

Każda osoba, która ma dom z ogrodem wie, że bardzo często istnieje potrzeba noszenia wielu nierzadko ciężkich rzeczy. Większość ludzi w takich sytuacjach korzysta z wózka ogrodowego. Jak zrobić wózek ogrodowy? Najlepiej wykorzystując dostępne elementy. Najłatwiejszą opcją wydaje się wykorzystanie kółek od wózka dziecięcego i zwykłej skrzyni. Chociaż konstrukcja może się wydawać niestała, to jest w stanie utrzymać dwójkę dzieci przez ładnych kilka lat.

Kupno węża ogrodowego nie jest wcale takie proste, jakby się mogło wydawać. Ich mnogość na półce sklepowej może przytłoczyć potencjalnego nabywcę. Musimy przecież dobrać odpowiedni model, który będzie wytrzymały i odporny na przetarcia. Raczej nikt nie chce także mieć za krótkiego czy za długiego węża, który nie będzie praktyczny np. w ogrodzie. Istotne jest także wygodne przemieszczanie się z nim i zwijanie. Jaki wąż ogrodowy kupić?